Na przestrzeni ostatnich dni wiele się wydarzyło. Zamach w Gdańsku na prezydenta P. Adamowicza, rezygnacja J. Owsiaka z funkcji prezesa WOŚP. Światełko do nieba zakończone tragicznym wydarzeniem. Wszechobecna nienawiść, hejt, oszczerstwa, a z drugiej strony jedność i nadzieja. Miałam nie poruszać tego tematu, ale w poniedziałek coś we mnie pękło. Musiałam trochę dojść do siebie…

Wydarzyła się niesamowita tragedia. Zresztą jedna po drugiej. Polska załamała się, ale jednocześnie podzieliła na dwa obozy. Najgorszym elementem wspomnianych wydarzeń okazała się polityka i wszechobecna  nienawiść. To co zaczęło się dziać w mediach społecznościowych i Internecie zaczęło przechodzić ludzkie pojęcie.

WOŚP to dla mnie święto pojednania, ludzi bezinteresownych, niosących pomoc. WOŚP  jest niewiele starsze ode mnie, ale od małego zawsze wspomagałam ich działalność. W wieku kilku lat odkładałam swoje wielkie oszczędności by później mieć okazję pomóc potrzebującym wrzucając do puszki. Ten dzień kojarzył mi się z radością, a w tym roku zamienił się w koszmar. Oskarżanie Owsiaka, przerzucanie się w komentarzach na temat prezydenta Gdańska, oszczerstwa, nienawiść, wyzwiska.